Dîcle digerê!
Du sal bû ku bêdeng bûn gotinê me sekinî bû. Du sal bû ku dengê Dîcle li nav berfê demê ve diqefîlî. Lê niha hewayê nû, gotinên kevnar û rêya çandê dîsa em digerin nav gel.
Di Çarşema Serê Nisanê de, roja zayînê, roja rojê û jiyana nû—Dîcle dîsa radibe.
Ji Dîcle heta Şengalê, em dîsa dibêjin: em li wir in, em di nav xwe re digerin, em bi gotin û rojên me dîsa radbin.
Dîcle ne tenê navê kovarê ye Dîcle hêvîye, Dîcle ramana gelê ku bi nivîs û axaftin xwe diparêze ye.
Dîcle dengê wan e ku têkoşînê li ser rûpelan bêlav dike.
Dîcle zarokek e—zarokek ji nivîs û berxwedane.
Em radibin. Bi rêya Dîcleyê, bi stranên Şengalê.
Bi qeleman, bi ronahiyê, bi bêdengiyê ku dikevê deng.